Vorige week is ons team teruggekomen uit Oekraïne. Onze reis begon met een 8 uur durende busreis van Polen naar Lviv, en voor het eerst waren we de enigen bij de grenscontrole. Toch duurde het evengoed twee uur om de grens te passeren. Wij waren de enige buitenlanders in de bus en het is echt een uitstekende manier van reizen, omdat je met een Poolse huurauto niet over de grens naar Oekraïne kunt reizen en in de bus gewoon lekker door kunt werken.
Ruimtevaartuig
Onze logistiek manager Eleonora Orlandi (zie foto hierboven) heeft het talent om voor ons altijd de meest voordelige accommodatie te vinden en het is nooit iets normaals.. Dit keer was het een astronautencapsule voor de prijs van 7 euro per nacht! Je kunt er niet in staan en er zijn verticale trappen om er in te klimmen. Het was zelfs compleet met melkweg plafond en schuilkelder tegen de Russische aanvallen.
Winkelen dankzij Finse donateurs
Onze Manager Finland, Carina Lintula (soort van last minute) vroeg of we ook voor 1000 euro aan voedsel konden kopen voor de 400 honden in het asiel, gedoneerd via haar eigen Finse organisatie Animal Aid Without Borders. En natuurlijk kunnen we dat… althans, dat dachten we. Het transport van deze enorme hoeveelheid voedsel bleek toch iets ingewikkelder te zijn dan het organiseren van ons ruimtevaartuighotel. Dus nadat we (zonder enig geluk) bij verschillende autoverhuurbedrijven in de stad hadden aangeklopt, ontmoetten we onze lieve vriendin Olga uit Lviv om medicijnen, anti-teken en anti-vluchttabletten te gaan kopen. De volgende stop was een megastore in the middle of nowhere, waar we met een soort taxi aankwamen. Mensen die mij kennen weten dat ik een hekel heb aan winkelen, maar ik voelde mij als een vis in het water om 1000 euro uit te geven aan hondenvoer!
Terwijl een machine stapels van zakken van 25 kg voedsel begon te verslepen, moesten we nog een klein detail oplossen… we hadden namelijk nog steeds geen transport.. Oeps.
Kanarie gele ambulance
We vonden twee potentiële slachtoffers met een busje op de parkeerplaats. Eén leek terughoudend maar zei ja! Het was een kanariegele bestelwagen die uit een andere eeuw leek. Zijn naam is Anatolja en hij begon het voedsel in te laden. En daar gingen we. Het bleek een oude ambulance uit 1991 en was zelfs versierd met bloementapijt. Soms gaat niet alles zoals gepland, dan moet je een beetje improviseren en maak je soms de mooiste dingen mee. Ironisch genoeg waren er geen veiligheidsgordels in de ambulance, maar we zijn veilig aangekomen.
We hadden schaatsen moeten meenemen, want de shelter was één grote ijsbaan. Zodra we binnenkwamen, werden we begroet door 20 vriendelijke honden die vrij rondliepen. Sommige andere honden waren nogal territoriaal en maakten duidelijk dat we hun territorium niet mochten overschrijden. De happy mood van het winkelen en van het bizarre transport verdwenen in minder dan een seconde toen we zoveel achtergelaten honden zagen, elk met hun eigen verhaal, wachtend tot hun menselijke vrienden terugkomen om hen op te halen. En naarmate de tijd verstrijkt, is het onwaarschijnlijk dat ze ooit zullen worden opgehaald door hun baasjes.
Natalia – Animal Hero
Natalia is de oprichtster van dit asiel, het oudste en grootste in Lviv. Zij runt het al meer dan 20 jaar met veel liefde en toewijding. In plaats van 200 honden zorgt ze nu voor ruim 400 honden, waarvan de meeste afkomstig zijn van vluchtende Oekraïners en uit het oosten van Oekraïne, waar ze vandaag de dag nog steeds veel vechten.
De honden van Natalia zijn ‘de honden met gekluk’, omdat ze veilig zijn en eten krijgen. Maar het eten bestaat voornamelijk uit havermoutpap, omdat er geen geld is voor een evenwichtiger dieet. Veel honden zijn getraumatiseerd en worden in de meest afgelegen hoeken van het asiel gehouden. Dit om hun stress tot een minimum te beperken. Natalia wilde niet dat de honden ons zouden zien, omdat dat hen van streek zou maken; een goed teken, want het betekent dat het welzijn van de honden voor haar voorop staat.
Terwijl we daar liepen, kregen we een melding dat Russische vliegtuigen over het gebied vlogen. Ook al voelde ik me redelijk veilig waar we waren, het was geen prettig gevoel.
Ons eerste Animal Heroes hondenhokken dorp is een feit
Dankzij al jullie steun en dankzij Olga Kirilovich van Pet-Friendly NGO (we hadden dit nooit kunnen doen zonder de geweldige steun van Olga die sinds de uitbraak van de oorlog een goede vriendin is), zijn we erin geslaagd ons eerste Animal Heroes hondenhokkendorp te bouwen met 25 (lokaal gebouwde) houten hondenhokken voor de honden die geen dak op hun hoofd hebben. De hokken waren net bezorgd en het deed me een beetje denken aan het Smurfendorp. Het zou geweldig zijn als we ze in alle kleuren van de regenboog zouden kunnen schilderen om het asiel wat kleurrijker te maken. Maar met zoveel dieren zonder huisvesting of voedsel hebben we die luxe niet.
Wij waren daar ook om nog een andere reden, maar dat voor later!
Op onze terugweg ging het luchtalarm af in Lviv, en ook al is dat gebied tamelijk veilig vergeleken met andere gebieden, laten we allemaal hopen dat deze verschrikkelijke oorlog eerder dan later eindigt.
Als je Oekraïense dieren wilt helpen, dan kun je een donatie doen voor ons tweede Animal Heroes hondenhokken dorp:
